نمی دانم بعدِ من حرف هائی که از تو در دلــــــم می ماند کجا می روند ؟! واژه ها کــه نمی میرند ! شاید خــــــــدا آنها را به باران بیاموزد تا برای شقایق ها بخــــــــواند یا برای پنجره ای کــــــــه ماهش رفته است!
فرشته ها شاید آنها را یواشکی بردارند تا خودشان را جای تو بگذارند!
شاید هم قاصدک ها دلـــــــــم را به یغمـــــــا بردند و در حاشیۀ کوره راه هـــــــای بی مسافر پاشیدند تا حوصله شان سر نرود!
و شاید بادهای نیمه شب دفتر دلم را روی نیمکت های خالــــــی برای ستاره ها ورق بزنند!
رؤیاهـــا شاید آنها را با خود می بـــــــرند و میان خواب های عاشقانه پـــراکنده می کنند!
یا شاید در آبشارهای تابستانی بر گونـــــــــــه های دخــــــترکان عاشق افشان شوند!
مــــرداب ها با خیال تو برای نیلوفرانشان شعر بگویند!
و شاید چشمه ها برای پونه هائی کـــه از آنها جدائی ندارند دفتر خاطرات بنویسند!
من نمی دانم با حرف هائی کــــــه از تو در دلم می ماند خدا چه خواهد کرد؟! فقط می دانم که بعدِ من باید چاره ای بیندیشد برای عشقی کـــــــه هرگز نمی میرد!
و تو در پروانگی ِ احساسی جاودانه می شوی کـــــه هیچ گلی به یاد نخواهد داشت پروانــــــــه ای چنین اش دوست داشته باشد!
و هیـــــــــــچ قصّۀ عاشقانه ای باور نمی کند کـــــــه در یکی نبودِ تو میان شب هایم چنان ات فانــــوس برافروخته ام کــــــــــــه هیچ شمعی در حافظۀ سوخته اش نمی گنجد!
و هـــیچ کلاغی باورش نمی شود کــــــــه آخر تمام قصّه ها از دست هایت برایش خانــــه ای ساخته ام! راستی یعدِ من، خدا با دلی که تو را دوست می داشت چه می کند؟!
ماه من!
من برایت پر از برکه ام
و هر شب تو را
در آغوش اعماق خود می کشم
که دنیای من
همین دورهای نزدیکست!
مثل گل های خودرو
تو در من پراکنده ای
هیچ خیالی از دلم نمی گذرد
که تن اش به تو نخورده باشد !
وقتی خدا
برای زیر پایت
بهشت می سازد
پروانه ها مانده اند
و باران توی فکر ست
چشم های تو را
من کجا بگذارم ؟!
وقتی که دوستت دارم
گوئی در یک روز سرد زمستانی
دست های تو را می پوشم
گوشۀ حوصله ام ساکت می نشینم
به قطره های باران گوش می سپارم
و به شعله های عشق تو می نگرم
و در جیرجیر ِ بی تعجیل ِ واقعیّتی آرام
چون رقص نرگس های زرد
در نفس برکه های سبز
در صندلی احساس عاشقانه ام
چشمان تو را تاب می خورم
وقتی که دوستت دارم
گرم و شرجی می شوم
عشق ات به من می چسبد
و من چون شبنم
در عطر گل ها می درخشم
وقتی که دوستت دارم
بیرون می دویم
و در برف فرشته می سازیم
و جهانمان را
با فریادُ هُل دادنُ خنده
دست تکان می دهیم
وقتی که دوستت دارم
و دنیای من
از لبخند چشمانت چراغانی ست
دیگر
هرگز نمی خواهم بمیرم
وقتی که دوستت دارم !