وقتی نیستی خونمون با من غریبی می کنه

دل اگه میگه صبورم خود فریبی می کنه

صدای قناری محزون و غم آلود میشه

واسه من هر چه که هست و نیست نابود میشه

وقتی نیستی گل هستی خشک و بیرنگ میشه

نمیدونی چقدر دلم برات تنگ میشه

وقتی نیستی گلای باغچه نگاهم می کنن

با زبون بسته محکوم به گناهم می کنن

گلا میگن که با داشتن یه دنیا خاطره

چرا دیوونگی کردی و گذاشتی که بره

وقتی نیستی همه پنجره ها بسته میشن

با سکوتت تو خونه قناری ها خسته میشن

روز واسم هفته میشه

هفته برام ماه میشه

نفسام بیاد تو یکی یکی آه میشه ....