در پس روزهای ابری ، نهفته ای
و من بی قرار بارِشَم
ای ابرها در امتداد انتظارم با یکدگر بر خورد کنید
تو در پشت برهنگی اندام بید نشسته ای
و من بی تاب تنپوشی از سبزینه ها هستم
ای بیدها ، عریانی تان را با شکوفه های استقامت من بپوشانید
تو درکنار کودکی غنچه آرمیده ای
و من کهولت شاخه ها بسر می برم
ای لحظه های ناب ، غنچه های گمگشته را
در شاخسار خمیده ام پیدا کنید ...
بی مخاطب خاص
قشنگ می نویسی....
از خوندن مطالبت لذت می برم
سلام بازم مثل همیشه مطالب نابی گذاشتی مخصوصاْ پست قبلی به نام سکوت من که واقعا خوشم اومد یعنی معنی قشنگی داره .
ازت ممنونم . بای