ماه و خورشیدم...

آدم اینجا تنهاست .

به تنهایی برگ در زیر پای عابران گذرنده از کوچه باغ تنهایی شما.

با همه غریبم .غریب تر از عشق شما بر من.

خیلی سخته که حتی کسی حرفت رو نفهمه .

همه به ظاهر انسانند.

اما حیف که فقط به ظاهر.

منو اینجا تنها نذار .

که فقط به یاد قشنگت زنده ام.

(مثل پروانه ای در مشت میشه ما رو کشت)

ماه و خورشیدم.

هیچ کس

در دل تاریکی شب

با چراغی به سراغم نرسید

هیچ کس

مو قع پژمردن فصل

با گلی تازه به باغم نرسید

هیچ کس بازو به بازویم نداد ای روزگار

گل پریشان شد  زمستان شد بهار

از جوانی نیست چیزی یادگار

هیچ کس

این روزها همدرد و همرازم نشد

اگه از درد منو دل سردی سازم نشد

باد زیر بال پروازم نشد

هیچ کس.........اما تو

بی مخاطب خاص