عشق را که می پذیری...

وقتی که خوشبختی را می پذیری
رنج را نیز پذیرا می شوی
هشیاری را که بر می گزینی
گاه گیج و مغشوش می شوی
بر دیگران که غالب می شوی
مغلوب انان نیز میشوی
هر قدمی که به جلو برمی داری
قدمی دیگر را پشت سر می گذاری
تو!
تو که طلوع خورشید را می پذیزی چگونه از غروب ان گریزی خواهی داشت؟
عشق را که می پذیری...