پنجره درباد...

در هیاهوی نا گهان

با موهای افشان

زیر این آسمان سرخ

با زانوان خسته

با هزار غنچه ی گل سرخ می آیی

دستانت آشفته

در رویاهای نا شناخته

کودکی هایت را  لای روزنامه ی باطله می پیچی

بامنطق بیهوده

در مانده می شوی

مرگ هیتلر ، پی نوشته ... تکانت می دهد

به خود می آیی

برمی گردی

و زیبا می شوی...