انکسار...


         مرا شبیه غزلهای خود بسوزان زن!

         وشعله شعله دلم را زخود بگیران زن!

         مرا که همسفر سالهای همسانم

         بکن برای خدا لحظه ای پریشان زن!

          اسیر ورطه تکرارم و سکوتی زرد

         به دشت تشنه روحم ببار باران زن!

          کسی برای دل من غزل نمی خواند

         تو مرحمت کن و چشمی به من بچرخان زن!

         مرا به وسعت چشمان خویش مهمان کن

          سبد سبد گل شادی سرم بپاشان زن!

         نمانده مهلت عمرم بیا و کاری کن

         رسیده برگه تقویم تا زمستان زن!




یادم نیست چه تاریخی بود

و نکته اینکه شعر ها و متن های من هیچگونه مخاطب خاصی نداره.

نشد که بشه !!!

نظرات 2 + ارسال نظر
محمدحسین جمعه 19 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 09:57 ق.ظ http://shzhz.blogfa.com

سلام احسان جان خوبی نماز و روزه ات قبول باشه . عید بر شما و خانواده مبارک باشه . از این شعرت خیلی خوشم اومد عالی بود . من که زن ندارم ولی حسابی خوشم اومد . راستی از بپاشان خوشم نیومد به جاش ببار باران و سبد سبد گل شادی خیلی خوشم اومد یا حق .

محمدحسین جمعه 19 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 11:17 ق.ظ

دلتنگ کدامین شب شومند شهیدان
شاید به گل سرخ اهانت شده باشد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد