از غصه ات به سیگار پناه می برم ...

سـیـگــار مـن از آخـرین پک شعر می گـوید

 

بـا یـک نـگـاه سـرد و نـازک شـعـر می گوید

 

 

" فــردا " بروی ریـل فـکر " شب " قلم مـی زد

 

« بینا حـتـی بـی تدارک شعر می گوید »

 

 

اینجا همیشه پنجره خواب است ، گلدان هم ...

 

اینجا خـــدا هـم بــی تـحـرک شعر می گوید

 

 

مـردی بـه روی صـنـدلـی بــا سرفه های غـم

 

از رفـتـن و از قـلـب نـازک شـعر مـی گـویـد

 

 

" ماه " کـنـارش ساده می رفت و نمی خندید

 

چشمان " بینا" از خودش رک شعر می‌گوید

 

 

دودی هـوای صـندلـی را حـبـس کـرده تـا ...

 

" بینا " درون آخـریـن پک شعر می گوید

***************

به تاریخی نا معلوم، گویا به سال هشتاد و اندی