نزدیک تر بیا آرام و بی صدا بر گردنم بکش آن پنجه های سرخ آرام... بی صدا... با بوسه های سرد بر شانه های لخت بر هم بزن تنم آرامتر...شبی یا روز ساده ای برگیرم از زمین مستانه...بی فریب مرگ......! ای معشوقه ی غریب