طعم لبان تو...

نامت جاودان خواهد ماند برای دلم که سر بر بالینت تا صبح به دعا مشغول بود

طعم آن آغوش بی چشمداشت

چشم ِ به باران نشسته ات

آن بالش پر ستاره

آن تلنگر های عاشقانه

آن بوسه های پنهانی بر پیشانی که آهسته آهسته بر لبهایت نشستند

آن آفتابی که در طالع ِ مان هیچگاه غروب نکرد

آن لبخند

طنین آن صدای ملکوتی

هیچگاه از خاطرم محو نمی شود