می نویسم بر باد، تا نماند در یاد... واگویه‌های پسری کله معلق
یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد...می نویسم بر باد، تا نماند در یاد... واگویه‌های پسری کله معلق
یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد...کاش...
با تو یا بی تو....
اما...
من صبورم اما ...به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم..یا اگر شادی زیبای تورا به غم غربت چشمان خودم می بندم..
من صبورم اما ...
چقدر با همه ی عاشقیم محزونم..! و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ مثل
یک شبنم افتاده زغم مغمومم..
من صبورم اما ...
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم..بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
وچراغی که تورا از شب متروک دلم دور می کند..می ترسم..
من صبورم اما ...
این بغض گران صبر نمی داند چیست !!......
شاید فردایی نباشد...
اگر قرار باشه ظرف 24 ساعت دنیا به پایان برسه
تموم خطهای تلفن/تالارهای گفتگو و
ای میل ها اشغال میشه ... پر میشه از:
(( از اینکه رنجوندمت پشیمونم من رو ببخش))!
یا (( تو را عاشقانه می پرستم ))
یا ((مراقب خودت باش)) اما بین این همه پیام یکی از
همه تکون دهنده تره (( همیشه عاشقت بودم ولی هیچوقت بهت نگفتم))
پس عشق و محبت را
تقدیم آنکه دوستش داریم کنیم شاید فردایی نباشد ...
ماه من...
ماه در کنج اتاق شب به مهمانی نشست
عاقل از زیبایی اش گردید مست
ماه در عمق نگاهش درد بود
آسمان صاف و زلال و آه هم
در سینه ی من چون هوایش سرد بود
ماه آن شب مهربان بود و دلم
روشن از زیبایی چشمان تو
گمشده در کوچه ی احساس بود ...
آه افسوس و دریغ ان شب گذشت
بعد از ان شب تازه فهمیدم که آن رویا فقط یک خواب بود
کاش این رویا حقیقت بود ...آه
عشق بود و عاشقی با یک شب مهتاب بود
و یاد تو....
مردی تنهاست
در پی عاقبتش می گردد
و با خاطره گذشته شیرینش
قهوه تلخش را می نوشد
بر فنجان شیشه ای در دستش
چهره معکوسش پیداست
قلبش چند وقتیست
که از سردی و گرمی روابط
به یکباره ترک برداشته
در اتاق خالی
ساعت هم می خوابد
کاغذ از تیزی قلم روی تنش می نالد
و تنها باد حین گذر از پرده او می خواند
در اتاق خالی مردی بی رنگ است
محبت پس انداز دارد
در گوشه لبریز از خواب چشمانش
چشمه مرموزیست
که در خشکی رفتارها آرام آرام
آب روی صورتش می پاشد
در اتاق خالی
مرد هم می خوابد
تا که در خواب ببیند فردا
شده؟...
|
شده اینگونه شوی مثل رودی تکرار رفتنت آسان نیست ماندنت هم دشوار شده از شدت بغض یک شب از خود بروی یا که تحقیر شوی زیر فحش رفتار شده یادت برود که تنفس بکنی یا هم آغوش شوی لحظه ای با دیوار | |
|
|
منو ببخش...
منو ببخش عزیز من اگه می گم باهام نمون
دستای خالیمو ببین آخر قصه رو بخون
ترانه ای رو که برات گفته بودم فروختمش
با پول اون نخ خریدم زخم دلم رو بستمش
همسفر شعر و جنون عاشق ترین عالمم
تو عشقتو ازمن بگیر من واسه تو خیلی کمم
بین من و تو فاصله است یک در سرد آهنی
من که کلیدی ندارم تو واسه چی در می زنی
این در سرد لعنتی شاید که نخواد وا بشه
قلبتو بردار و برو قطار داره سوت می کشه
همسفر شعر و جنون عاشق ترین عالمم
تو عشقتو از من بگیر من واسه تو خیلی کمم
من واسه تو خیلی کمم
و تو....
چه صادقانه دروغ میگفتی آنقدر که توانستی با سر انگشتان سیاه شب تصویر سپیدی صبح را در آسمان ترسیم کنی چه صمیمانه دروغ میگفتی آنقدر که توانستی ساقه های سبز احساسم را به دستان سرد باد تقدیم کنی و من پیوسته خوشحال بودم کاش همه مثله تو دروغ می گفتنو تو....
دیشب خواب میدیدم که من و تو با هم با یه دنیا آرزو
روی شن های ساحل میدویدیم.
اما دریغ که ....
فقط خواب بود
یکی از دلنشین ترین اصوات...
برای ذخیره کردن صوت زیر:
روی همین گزینه کلیک راست کرده و گزینه save target as.... را بزنید
التماس دعا...
بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ اّلَذی اَنْزَلْتَ فیهِ اْلقُرانَ وَاْفتَرضْتَ عَلی عِبادِکَ فیهِ الصِّیامَ ارزُقْنی حَجَّ بَیْتِکَ اْلحَرامِ فی هذَا اْلعامِّ وَ فی کُلِّ عامٍّ وَ اغْفِرْلَیِ الذُّنُوبَ اْلعِظامَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ یاذَاْلجَلالِ وَ اْلإکْرام
آنتی ویرووس...
سلام
چند تا از دوستان درخواست یه آنتی ویروس خوب کرده بودند که سرعتشون رو پایین نیاره .
این بهترین چیزیه که میتونم تفدیمتون کنم.
بعد از دانلود اجرا کنید.
برای دانلود نرم افزار روی کلمه سپینا کلیک کنید.
عمر عبث...
می روم خسته و افسرده و زار سوی منزلگه ویرانه خویش به خدا می برم از شهر شما دل شوریده و دیوانه خویش می برم تا که در آن نقطه دور شستشویش دهم از رنگ نگاه شستشویش دهم از لکه عشق زین همه خواهش بیجا و تباه می برم تا ز تو دورش سازم ز تو ای جلوه امید حال می برم زنده بگورش سازم تا از این پس نکند باد وصال ناله می لرزد می رقصد اشک آه بگذار که بگریزم من عاقبت بند سفر پایم بست می روم خنده به لب ‚ خوینن دل می روم از دل من دست بدار ای امید عبث بی حاصل.......
با من بمان...
خدایا...
بار الهی! موسیقی بودنم را با حضورت موزون کن!
ناکوکم خدا!!! کوکم کن!
مر آنچنان توانمند کن! خدایا! تا با لبانم موسیقی حضورت را بنوزم!
نت های روح بخش بودنت را به قلمم بیاموز! خدا!!!
قلبم را از آلایش ها در امان بدار!
معبود من! قبلم را سزاوار معبودم قرار ده!
"در دل من چیزی است!
مثل یک بیشه نور!
مثل خواب دم صبح!
وچنان بی تابم!
و چنان بی تابم!
که دلم می خواهد، بدوم تا ته دشت!
برم تاسر کوه!
دورها آوایی است! که مرا می خواند..."
درد ودلی با ...
زندگی کوتاهه...سعی کنیم خودمون رو ببخشیم.
تکرار هم نمیشه برای همین ارزش ریسک کردن داره.
چیزی نداری که از دست بدی...
فکر کن جوونترین کهکشان چهار ملیون سالشه.
تو فقط قراره هفتاد سال عمر کنی.
بیست و سه تاش هم که همین الان رفته.
از چی میترسی؟ که به آرزوهات نرسی؟ که مطابق انتظار بقیه نباشی؟
نمیدونی هر آدمی تو دنیای ذهنش زندگی میکنه؟
چند بار باید اینو از نو یاد بگیریم؟ اینو که اگر تو به خودت اجازه بدی یعنی دنیا بهت اجازه داده...
اگر تو ببخشی بقیه هم می بخشن...
که دیگران همونجوری تو رو میبینن که تو خودت رو میبینی...
که رفتار دنیا با تو آینه رفتار خودته با خودت.
که با مردم زندگی کن اما برای مردم نه.
واقعا چی تو زندگی ارزش اینو داشت که من خودم رو ...وجودم رو..
اون تیکه لمس روحم رو که داره زنده میشه آزاد نگذارم
آنقدر که دیدن لبخندی برام آنقدر معنی داشته باشه؟
خوشحالم که از دردش نترسیدم...خیلی درد داره...
اما دردش یعنی زندگی...یعنی زنده بودن.
یعنی من توانایی این رو دارم که نترسم از اینکه درد بکشم...
خوشحالم که دارم اینهمه غم رو تجربه میکنم و اینهمه شادی و اینهمه اشک و اینهمه لبخند.
دلم خیلی گرفته اما فکر کن که یاد گرفته ام که دلم برای نبودن کسی بگیره...
زندگی کوتاهه. چند بار از ترس از شکست از شروع راه باز مانده ای؟
گاهی...
تماشایی ترین تصویر دنیا می شوی گاهی
دلم می پاشد از هم بس که زیبا می شوی گاهی
حضور گاهگاهت بازی خورشید با ابر است
که پنهان می شوی گاهی و پیدا می شوی گاهی
به ما تا می رسی کج می کنی یکباره راهت را
ز ناچاریست گر هم صحبت ما می شوی گاهی
دلت پاک است اما با تمام سادگیهایت
به قصد عاشق آزاری معما می شوی گاهی
کاشکی...
باز تو میآی به خواب من دلخوشی شبام باشیکاشکی میشد تو بیداری کنار لحظه هام باشی
کنار اون پنجره ی سبز و قشنگ رو به باد
گلای اطلسی رو به من بگو یادت میآد؟
یادت میآد اون قدیما تو سادگی گم میشدیم
چه همصدا و همزبون قاطی مردم میشدیم
حالا ببین از اون زمون شکسته بال هر دومون
نگو رسیدی به جنون منم شکستم تو بدون
منم شدم اسیر شب اسیر خواب گریه ها
زندونی تو خاطره ها وای از حصار لحظه ها
کاشکی بیای دوباره باز زندگی معنا بگیره
مثل قدیم دستای من تو دست تو جا بگیره
دیوونه...
تنها همینه جرم مندیوونه ام همین و بس
با خاطرات خوب تو
همخونه ام همین و بس
نگو که باور میکنی
دیوونه ها دل ندارن
جرم اونا فقط اینه
که دل عاقل ندارن
هق هق گریه هامونو
تو خنده ها نمی بینن
از رو لبای خسته مون
بغضامونو نمی چینن
خوندن من برای تو
موندن من برای تو
حتی اگه دلت نخواد
رفتن من برای تو
بذار بگن دیوونه ایم
هر چی میخوان بذار بگن
مهم اینه که یه روزی
به حرفای ما میرسن
اگه یه روز رفتی سفر
اگه یه روز رفتی سفربا کوله باری از خطر
تا یه طلوع تازه تر
تو رو به رنگ اون سحر منو از این قفس ببر
اگه که تو سنگ صبور
رفتی تا یه خیال دور
تا نوک قله های نور
تا اون هوای خوب و تر منو از این قفس ببر
منو ببر آبی رود
تا یکی بود یکی نبود
تا زیر گنبد کبود
تا قصه های ساده تر منو از این قفس ببر
قسم به رویای محال
به خواب خوب این خیال
به این من رو به زوال
اگه یه روز رفتی سفر منو از این قفس ببر
خوب اینم درد و دله دیگه...
سخت ترین دیدار....
دیدار اونی که به جای همه عشقی که بهش دادی یه قلب
زخمی برات یادگار بذاره و تو نگاهش کنی و باز مثل روزه اول دلت بلرزه و
حس کنی هنوزم دوستش داری .......
بخوای همه تنهایی رو که به امید برگشت
دوبارش تحمل کردی تو گوشش فریاد کنی اما حتی نتونی ........
به چشماش
نگاه کنی که بفهمه با همه بدیهاش هنوزم با همه قلبت دوستش داری اما ببینی
چشماش داد می زنه که دلش ماله یکی دیگس ....