ما چـون زدری پا کشیــــدیم کشیــــدیم
امید ز هر کس که بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشــه ی هر بام پریدیم پریدیم
رم دادن صیــــد خـــــود از آغـــاز غلط بود
حالا که رمانــدی ، رمیدیم رمیدیم
کوی تو که باغ ارم روضـــه ی خلد است
انـگار که دیدیم و ندیدیـم ، ندیدیـم
صــد باغ بهـار است وصلای گــل گلشن
گر میــوه ییک باغ نچیدیم نچیدیم
سر تا بقــــدم تیر دعاییــــم و تو غافــــل
هانواقفدم باشرسیدیم،رسیدیم