حق ما...

صبح تا چشم گشودم از خواب

                               برخودم لرزیدم

                                                آسمان بر سر شهر

                                                                    کفن انداخته بود

خانه ها مردگانی ساکت

                           زدم از خانه برون

                                                می زدم با کف پا

                                                                    مشت بر گونه خاک

گریه می کرد آرام

                     دیدگان کفشم ،

                                             گریه اش را دیدند

                                                          همه جا خلوت و آرام

و فقط گاهگاهی

قارقارک زاغی

                 گوش را می آزرد

ناگهان

ناله ای کرد صدایی لرزان

شاخه فکر مرا زخمی کرد

ته دل نالیدم " بازهم اوست خدایا "

پسری بود یتیم

داد میزد

امتحان وزن ، امتحان وزن –

داخل چشمه آرام دلم

سنگ دردی افتاد

موجهای اندوه

گرد او چرخیدند

نزد او رفتم وگفتم :

پسرک!!! ، منتظر باش گروهی برسند

و سپس داد بزن :

روی این دستگه سنجش وزن

هرکسی گام نهد

مطلع می گردد

که در حق تو مسکین امروز

" چند کیلو خورده است "