و تو....

چه صادقانه دروغ میگفتی آنقدر که توانستی با سر انگشتان سیاه شب تصویر سپیدی صبح را در آسمان ترسیم کنی چه صمیمانه دروغ میگفتی آنقدر که توانستی ساقه های سبز احساسم را به دستان سرد باد تقدیم کنی و من پیوسته خوشحال بودم کاش همه مثله تو دروغ می گفتن