باز باید بارید...

باید بارید    همچو برف           جاری گشت همچو اب

                     پاک باید شد            ضجه باید زد 

تا به دیدار تن مرمری قاصدکی چله نشست

تا به یک بوسه به خاک دم گلدان جان داد          شمع باید شد

                 وبه باغی پرگل نور رساند             برف باید شد

                        وغم باغچه را روی ستاند    زار باید زد 

         گریه باید شد             تا به یک اشک 

                                                دل باغچه را عریان ساخت

تا به اواز عطش ایمان داشت          سکته باید زد     

                                 خنده را باید بوئید   

                                                  تا شقایق راهی نیست

                              تا به یک بوسه به خاک دم گلدان جان داد!!