باز باران با شکایت می خورد بر بام این دل
وای بر من وای بر تو وای بر دل
شــــرط عشق است که از دوست شکــــایت نکـنند
لیـــــکن از شــــوق حــــکایت بــــه زبــــان می آیی
چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهایی است
ببین مرگ مرا در خویش که مرگ من تماشایی است......