قصه دل من و ...

دست تو باز میکند پنجره های بسته را                 هم تو سلام میکنی رهگذران خسته را

کوچه در انتظار تو پنجره      بیقرار    تو                 تا که کند نثار تو    لاله دسته دسته را

       

هر که را در عشق ثابت شد قدم          برگذشت از کفر واز اسلام هم

عشق را با کافری خویشی  بود           کافری خود مغز درویشی  بود

چون تو را این کفر و این ایمان نماند      این تن و دل گم شد و این تن نماند

بعد از آن مردی شوی این کار را          مرد   باید  اینچنین   اسرار  را

پای در نه همچو مردان  ومترس         در گذر از کفر و از ایمان مترس