یادگاری...

اینک دریای ابرهاست...

اگر عشق نیست

هرگز هیچ آدمی زاده را

تاب سفری این چنین نیست!*

.

چنین گفتی

با لبانی که مدام

                        پنداری

                              نام گلی را تکرار می کنند.

.

و از آن هنگام که سفر را لنگر برگرفتیم

اینک کلام تو بود از زبانی

که تکرار باغ و بهار است.

.

و کلام تو در جان من نشست

و من آن را

             حرف

                   به حرف

                                 باز

                                      گفتم...