خیال...

می‌دانی؟! فاصله رابطه‌ها را عقیم می‌کند! اصلا ذاتش را انگار اینجور ساخته‌اند. حالا هرچقدر هم هدایتش کنی از راه دور، هرچقدر هم که مثل یک بچه‌ی بیمار مراقبش باشی که یک‌وقت سینه پهلو نکند، یکهو مریض می شود. رابطه را حتی اگر به نیستی نکشد به پوچی هدایت می‌کند. یکهو یک‌جایی می‌رسی که فاصله‌ی زمانی-مکانی‌ای دیگر نیست ولی به اندازه‌ی طول یک زندگی شکاف هست. می‌فهمی که ها؟! آن داستان واقعی را یادت هست؟ که دو نفر از هم دور شده بودند و بعد در تمام آن مدت رابطه را به هزار زحمت حفظ کرده بودند و بعد در اولین برخورد ِ پس از سالها، یکیشان دست کرده بود توی کیف و پاکت سیگارش را درآورده بود! بعد آن یکی پرسیده بود "کی سیگاری شدی؟" و همینجا فکر کرده بود که این همه سعی، ‌این همه در تماس بودن، باز هم هنوز یک‌چیزهایی را از دست

داده‌ای که فقط در حوالی‌ِهم بودن می‌تواند نشانشان دهد

هزار توی فاصله