روی آبیم و خود نمی دانیم...

تا چشمم به این دختر کله معلق

که توی آب است می خورد

می زنم زیر خنده.

هر چند که خوب نیست آدم به کسی بخنده.

چه کسی می داند شاید روزی

در یک شهر دیگری

این بار او سرپا باشد

و من کله معلق.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد