مسافر...

  

دیدمش صبح که از کوچة ما رد می‌شد

و پس از هر قدمی گیج‌، مردّد می‌شد 

مانده بود این که بماند، برود، امّا رفت‌

و مه صبح که بین من و او سد می‌شد 

او به اندازة تنهایی من دور از من‌

او چنین رفت و چنان شد که نباید می‌شد 

با همان چادر مشکی‌، چمدانی نه بزرگ‌

می‌گذشت از نظر و حال دلم بد می‌شد 

گفته بود این که سه ماهی به سفر خواهدرفت‌

عدد از روی نود رد شده و صد می‌شد 

من سه بار این نودِ صدشده را طی کردم‌

بعد از آن‌، مرگ که بعلاوة سیصد می‌شد...