یک فال حرف حساب...

امروز دل تنگم . نه دلتنگ کسی . بلکه دلم از خودم به تنگ آمده .گویی دیگر در خودم نمیگنجم . یا من شدم وصله ی مزاحم خودم . یا خودم شدم سر بار من.

بیخیال انگار از من و خودم یکی گلایه داره . اما کدومه نمیدونم .

چند سالیه که از کودک درونم دور شدم .می خوام یه سری چیزا بنویسم . اما نمیدونم که دقیقا مخاطبام کیا هستن که متن و طوری بنویسم که بیشتر به دردشون بخوره . چند روزه که از تحقیقاتم بدورم . از صبح تا عصر خونه ام و پای کامپیوتر و به هیچ کدوم از کارایی که باید انجام بدم هم نمیرسم. عصر هم که میشه به یه بهونه میرم بیرون خیابونارو متر میکنم . تقریبا تمام خیابونای شهر رو متر کردم .دیگه جایی نمونده . بعدش اینکه با یه چهره هایی روبرو میشم که انگار عروسی دعوت شدن .

باور کنید دیروز از یه مسیری داشتم میرفتم آدمایی که از روبه رو میومدن انگار بالای همین خیابون عروسی دعوت بودند.مدل های متنوع ، رنگهایی جورواجور ، آرایش های متعارف و نا متعارفی که خودتون می دونید . به کجا میخوایم برسیم؟؟؟ نمیدونم . اما اینو فقط میدونم که اینا درده و نه اون دختری که اون طوری پوشیده و آرایش کرده مقصره و نه اون پسری که تموم توجه اش رو گذاشته واسه برانداز کردن هیکل اون خانوم .

مشکل رو باید ریشه یابی کرد . به عبارتی بعضی از این موارد حاصل تاثیر عواملی است از قبیل شبکه های ماهواره ای مثل فارسی 1 .بحث من خوب بودن یا بد بودن این عوامل نیست بلکه میخوام بگم که اینا همه به نوعی تاثیر گذاره . مثبت یا منفی ، بستگی به این داره که در چه محیطی کپی بشه .وقتی زیر ساخت های یک پدیده یا رفتار آماده نباشه به نوعی خیلی زود توی چشم میزنه و عده ای هم از این موارد سر خورده میشن . البته این بهترین حالاتشه .

حتی الگوی پوشش دختربچه هایی که هنوز حق انتخاب ندارند که مطابق با هنرمندان محبوب خواهران و مادرانشان !!!!خیلی از افراد هم که پا روی تمام عقایدشان گذاشته اند و

دایره این تاثیرات فقط به مردم جامعه بر نمی گرده بلکه رسانه ملی ما نیز به نوعی ماهواره ای شده . بعد از تقلید نحوه ی ژست و نشستن مجری اخبار شبکه 1 از شبکه بی بی سی پرشین ، کار رسید به اینکه شبکه خبر اعلام خبر ها رو به صورت زیر نویس از شبکه فرانس 24 و شبکه بی بی سی تقلید کرد که گویا اعتراضاتی شد و رنگ زیر نویس ها رو به بدترین حالت ممکن تغییر داد . و حالا شبکه دیگری که  مجموعه جراحت رو  این روزا پخش میکنه از سریال های فارسی1 تقلید کرده و اعلان اتفاقات قسمت بعدی رو داره . بازم من میگم کاری به خوب بودن یا بد بودنش ندارم . من در حدی نیستم که بخوام تعیین تکلیف هم بکنم . اما عرض من اینه که چه ایرادی داره ما از خیلی موارد کشور های دیگه الگو برداری کنیم ؟چرا فقط در موارد فرهنگی و سمعی بصری که اتفاقا موارد منفی اش بیشتره ما الگو برداری میکنیم . اما نمیتونیم از موارد مدیریتی و دیسیپلین کشوری مثل آلمان الگو برداریم ؟؟  پیامبر اعظم (ص)می فرمایند : دانشمند تر از شما کسی است که از دانش دیگران به دانش خود بیفزاید .

از این حدیث اینگونه استنباط می شود که میتوانیم از دشمنانمان الگو بگیریم و در جهت افزایش بهره وری همه ی دستگاه های عامل استفاده کنیم . دلیل این حرفم اینه که من چند سال پیش مشترک چند تا مجله آلمانی بودم مثل تی وی تودی که برنامه های تلویزیونی 34 کانال ملی آلمان رو واسه 1 ماه آینده برنامه ریزی و چاپ کرده بودند . جالب اینه که ظرف 5 ساله گذشته تا اون تاریخی که من اون مجله رو میخوندم اظهار شده بود که فقط 2 تا برنامه تلویزیونیشون با تاخیر پخش شده است . اما جدا از اینها یه سری راجع به قوانین و نظمی که در ادارات آلمان وجود داره سرچ کنید میبینید که جای الگو برداری زیاد هست اما متاسفانه در این موارد ما علامه دهر هستیم و جای هیچ پیشنهاد و انتقادی هم نیست .

در زیر عکس هایی از نمونه الگو های ایرانی میذارم ببینید کدوم واقعا اجرا میشه . خودتون قضاوت کنید :

ای بابا انگار زیادی حرف زدم و از هر دری سخنی اما اینا موضوعاتی بود که باید راجع بهشون مینوشتم تا راحت بشم .  مرسی که خوندی