بی خوابی...

.

.

.

بی خواب که می شوی

هزار هزار ترانه هم که بخوانی

چشمانت

ساز خواب کوک نمی کنند

انگار

به وقت ِ نقل ِ قصه ی پریان ِ شهر ِ صد دروازه هم

سنگینی پلک هایت

بی وزن می نماید

در قیاس ِ با

سنگینی تن ِ خرابت

نه

گناه چشمانت نیست

پیچ پیچ ِِ ذهن توست

که هوشیار و بیدار

خسته از خفتن های بیهوده

راه می گیرد و در مسیر خیال

همه فکر می شود

ایستاده به تلی از آوار ذهن تو در توی ِ تو

به اندیشه می اندیشد

به کاوشی نو

تا برهی و دمی

از قیل و قال ِ حالی همه دم کرده

بیاسایی

نه

گناه چشمانت نیست

کوس فراموشی ها می باید کوفت

تا لحظه ای هر چند خرد

بازار مسگرهای ِ آن بالا

تو را و چشمانت را

به فراغت ِ خواب ِ کودکانه وا بگذارند

این حال

خوش

نا خوش

خوب

بد

چه فرق

تنها ، ضمیر شاعرانه هایت

آوازها می سازد و تو

بی اختیار

به جستجوی گوش هایی شنوا

چشم تنگ می کنی

تا مگر

اندکی

تو بگویی

شرح حزن بی دلیل را

***************

به تاریخ بیست و چهارم اسفند هشتاد و نه . دامنه ی الوند