عصر ما...

بر شانه های مردم این عصر
خاطرات گم نمی شوند
زنجیر ِ درد ادامه می یابد،
و در ناتمام  ِ قصه ها
فرو می رود دیدگان به خوابی که،
عشق را در پرتو کور سوی امید
طرح می زند.
رفتگان رفته اند و ما در این عریضه بلند ِ دلتنگی و حسرت
همچنان زنده ایم
و
از لبانمان لبخندی به دار آویخته شده است