تنها
چون پرنده ای که جفتش مرده
درون اتاقم
اتاقی که قلبم درآن جای نمیگیرد
پشت میز تحریرم
نشسته ام
کتابهایم جلو چشمانم به پرواز درمی آیند
ومن در تمام آنها
چشمان تورا می بینم
که بر من نمی نگرند
وبرمن چون آبند بر مسافری که در کویر زندگی سرگردان است
واز فرط تشنگی تورا سراب می بیند
هرقدر با مای بی تو می جنگم شکست میخورم
چرا که این سرباز بی سلاح
تنها
چون پرنده ای که جفتش مرده
به ستیز با تنهایی میرود
وچون اورا می شکند تنهاتر می شود
روحم زنگار بسته
آیینه ای پیش رویم هست
دنبال تو می گردم
وخود را تنها می یابم
یه سوال شخصی بپرسم
ها بگم تو رو خدا بذار بگم مرگ من
بپرسم
جواب بدیا باشه
احسان تو به مخاطب داری چون نوشتی بدن مخاطب
آره؟
دوس دارم بدونم
ببین فرهاد مخاطبش شیرین بود تو مخاطبت کیه؟
ها بگو دیگه منتظرما باشه
یه سوال دیگه این که چند سالته؟بچه سن نیستی که اساست انقد پخته باشه
اما مثل یه احساس پاکه هوم؟جواب میدی؟قول میدم همین دو تا سوال دیگه سوالی ندارم
حس کنجکاوی زیادی دارم
چون گفتی شعرات برای خودته ها
آفرین پسر خوب بگیا