چشم هایم
دو قناری غمگین اند
در دو قفس زندانی
دست هایم
پروانه های ترسانی
که راهشان را
باد دزدید ست
گونه هایم
تالاب گل های گریه اند
آه ! دلم میل تراوش دارد
بی تو این باغ
پر از پائیز ست !